دشمنان اسلام درگیری بین اهل اسلام را غنیمت میشمارند، جنگ بین اخَوین میاندازند تا بر هر دو غالب شوند؛ بین شیعه و سنی جنگ میاندازند، تا بر هر دو غلبه کنند! بعضی را معذور نمیدانیم که عالماً و عامداً علیه دین و متدینان اقدام میکنند، به خدا پناه میبریم از شُرُورِ أَنْفُسِنا وَ شُرُورِ الناس (شر خودمان و شرور مردم) و از امحا و نابودی و پاگذاشتن بر روی حق!
یکی از نمونههای ایجاد نزاع بین برادران دینی این بود که درباره مامقانی١ که در زهد و تقوا ضربالمثل بود، میگفتند: به این امیرالمؤمنین قسم، او فاسق است!