ج. جايز نيست به علت شرم و حيا غسل جنابت را به تأخير انداخت به گونه‌اى که نماز انسان قضا شده و يا مرتکب اعمالى که نياز به طهارت دارد، شود.

ج. بله، غسل صحيح است.

ج. اگر غسل جنابت هم بر عهده‌ى آن‌ها هست مى‌توانند.

ج. خير، لازم نيست.

ج. اگر پس از شستن خود حنا، رنگ آن باقى مانده است، مانع از غسل و وضو نيست.

ج. اگر قبل از غسل بول و يا استبرا کرده، در صورت شک، حکم منى را ندارد. توضيح بيشتر در مسأله‌ى ٣۵١ رساله آمده است.

ج. اگر با شهوت و جستن بيرون نيامده و بدن پس از آن سست نشده، حکم منى را ندارد، مگر علم يا اطمينان حاصل شود.

ج. بايد با تيمم نماز بخواند و نجاست را تا جايى که ممکن است، بشويد يا کم کند.

ج. اگر منى از انسان خارج شود، غسل واجب است و کم و زياد آن فرقى نمى‌کند، اما اگر منى از جاى خود حرکت کند و انسان از خروج آن جلوگيرى نمايد، تا وقتى که خارج نشده است غسل بر او واجب نمى‌شود.

ج. نمى‌تواند با آن نماز بخواند و لازم است جهت نماز وضو بگيرد.