در حال بارگیری...
آیا مقامات اولیا به‌جهت خاکی بودن آن‌هاست؟ خیر، بلکه در اثر حرکت است. حرکت و مجاهده هم میخواهد؛ یعنی درعین‌حال که آن را به بهانه دهند، ولی بی‌بها هم ندهند! بنابراین، عیبهای کار و منشأ نگرانیها را باید در خود پیدا کرد، نه در دیگران؛ زیرا ما در مراحل ابتدایی سازندگی، مسئول کار دیگران نیستیم؛ چنان‌که خداوند میفرماید: «عَلَیکُمْ أَنفُسَکُمْ لاَ یضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیتُمْ؛ خود را دریابید؛ زیرا اگر شما به هدایت باشید، گمراهی دیگران ضرری به شما نمیرساند».١
و در صورتی که بدون اختیار و دخالت ما، اگر پیشامدی روی آورد ـ چه موافق میل باشد، و یا بر خلاف طبع و خواستۀ ما ـ باید در آن صابر باشیم. نه‌تنها تحمل صبر، بلکه زبان‌نگشودن به شکوه و شکایت جز برای خدای متعال یا اولیای او؛ بلکه نه‌تنها شکایت‌نکردن از بلا و درد، که راضی‌بودن و خشنود شدن و تحصیل مقام رضا و تسلیم به آنچه خدا برای ما خواسته است؛ زیرا اگر بدانیم که بلا را خدا برای ما خواسته ـ خواه برای رفع درجه و اعطای مقامات و منازل والا، و یا برای تکفیر و جبران گناه و رفع غَلّ و غَش از انسان ـ دیگر چرا بنده ناراحت و ناراضی باشد؟!
