صفحه اصلی

در حال بارگیری...
بیانات

توجیه کندن لباس رزم برخی از اصحاب سیدالشهدا (ع) در میدان

کاری که به عابس۱ رحمه‌الله نسبت می‌دهند که در روز عاشورا در میدان جنگ، زره را انداخت و لخت شد۲ سهل است؛ زیرا تمام اصحاب و خود آن حضرت «مُسْتَمیت» و طالب مرگ و شهادت بودند و می‌دانستند که کار تمام است و تنها مسئله مردن و شهادت در میان بود. و عقلای عالم در چنین مواضعی از خواسته خود دست بر می‌دارند؛ یعنی یا تسلیم می‌شوند و یا فرار می‌کنند، مگر اینکه رابطه دینی و باعث و رادع (انگیزه) مذهبی و الهی داشته باشند؛ چنان‌که اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام در کربلا چنین بودند و مرگ نزد آنها «أَحلی مِنَ الْعَسَلِ؛ شیرین‌تر از عسل»۳ بود. آیا می‌شود گفت این جمله خلاف واقع است؟!

در محضر بهجت، ج۲، ص۳۲۷
 
  • ۱. عابس‌بن‌ابی شبیب شاکری رحمه‌اللّه از اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام؛ ر.ک: جامع‌الرواة، ج۱، ص۴۲۵.
  • ۲. یعنی کلاه‌خود و زره خود را به کناری انداخت: «أَلْقی دِرْعَهُ وَ مِغْفَرَهُ» ر.ک: بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۹؛ لواعج‌الشجان، ص۱۵۹.
  • ۳. کلمات‌الامام‌الحسین علیه‌السلام، ص۴۰۲، به نقل از قاسم‌بن‌حسن علیهماالسلام.

آخرین مطالب

نمایه‌ها

فیلم ها