صفحه اصلی

در حال بارگیری...
بیانات

رؤیت اغیار، مانع از ذکر خدا است

روایت عجیبی، به گمانم در کتاب «غررالحکم» آمده است که از آن استفاده می‌شود: «انسان غافل از ذکر خدا، به یاد عمرو و بَکر است». ۱ پس منظور از اغیار که مانع از ذکر خدا هستند، همین آدم‌های خوب هستند. البته عده‌ای هستند که ذکر آنها ذکرالله است، بلکه شرطیت دارد و یزیدُ الذاکرَ تَنْویراً (به نورانیت ذاکر می‌افزاید). آیا ممکن است مقصود از «یذَکرُکمُ الله رُؤیتُهُ؛ دیدارش شما را به یاد خدا می‌اندازد» ۲ رُؤْیةُ‌الناسی‌لله (دیدن غافل از یاد خدا) که مقابل ذکر خداست باشد؟ خیر، فَقَهْراً رُؤْیتُهُ وَ ذِکرُهُ لله یزیدُ فِی ذِکرِ الله، فَالذاکرُ لله مُذَکرٌ رُؤْیتُهُ، لَا الناسی لَهُ تَعالی (پس قهراً دیدن و یاد او از خدا، موجب افزایش ذکر خدا برای بیننده می‌شود، پس رؤیت کسی که ذاکر خداست، مذکِّر است؛ بر خلاف کسی که از یاد خداوند متعال غافل است).

در محضر بهجت، ج۱، ص۲۷
  • ۱. روایت یاد شده در کتاب غررالحکم یافت نشد، ولی مضمون آن مطابق با آیه ۳۶ سوره زخرف است، و عکس آن در روایت ذکر شده است. در غررالحکم، ص‌۱۹۰ آمده است: «مَنِ اشْتَغَلَ بِذِکرِ الناسِ، قَطَعَهُ الله سُبْحانَهُ عَنْ ذِکرِهِ؛ هرکس به یاد مردم مشغول گردد، خداوند سبحان او را از یاد خود قطع می‌کند».
  • ۲. کافی، ج‌۱، ص‌۳۹؛ بحار‌الانوار، ج‌۱، ص‌۲۰۳؛ ج‌۱۴، ص‌۳۳۱؛ ج‌۶۷، ص‌۳۲۲؛ ج‌۷۱، ص‌۱۸۹؛ ج‌۷۴، ص۱۴۹.

آخرین مطالب

نمایه‌ها

فیلم ها