حقیقت جاه و مقام، مالک شدن دلهای مردم است که برای بیشتر مردم خواستنیتر و شیرینتر از دارا شدن اموال و املاک است.
جاه طلبی و ریاست خواهی، صفتی بد و پر زیان و ناشی از افراط قوه شهویه است.
کسی که اسم او مشهور و آوازه او بلند شد، کم می شود که دنیا و آخرت او سالم بماند، مگر کسی که خداوند عالم به حکمت ک...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
از قضیۀ سیدالشهدا علیهالسلام باید این را بفهمیم که بشر حاضر است همه چیز را فدای خودش کند و استثنایی هم در کار نیست.
رحمت واسعه، ص١٧١
(مجموعه فرمایشات حضرت آیتاللّٰه بهجت پیرامون حضرت سیدالشهداء علیهالسلام و اصحاب و یاران آن حضرت)
...
حضرت آیت الله بهجت قدس سره:
افراد بشر چه بیماری دارند که راحت نمینشینند، و پیوسته بر سر قدرتطلبی و ریاست و مقام با هم میجنگند؟! ما همینقدر میفهمیم که مُلک دنیا باقی و پابرجا نمیماند و از بین میرود.
در محضر بهجت، ج1، ص313
...
امام باقر علیهالسلام فرمود:
مؤمن کسی است که وقتی خوشنود شد، خوشنودی اش او را در گناه و باطل داخل نکند و اگر به خشم آمد خشمش او را از گفتن حق بیرون نبرد و در زمانی که قدرت دارد، قدرتش او را به تجاوز به چیزی که حقی در آن ندارد، نکشاند.
وسائلالشیعه، ج۱۵، ص۱۹۲
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
اگر دین، خدا و شرع نباشد، عقل که هست؛ آیا درست است که سر سفرۀ نعمتهای الهی بنشینیم و بدتر از چهارپایان به هم رحم نداشته باشیم ... و بااینحال خود را اشرف مخلوقات بدانیم؛ یعنی اشرف و برتر از همۀ انسانها کسی است که تیر و تفنگ بیشتر، و چنگ و دندان تیزتر و قویتر داشته باشد...
به نام حمایت و طرفداری از فقرا، شیوعیت و کمونیسم را به وجود آوردند که میخواهیم حال و وضع آنها را بهتر کنیم، ولی بدتر کردند. به نام فقرا ثروت و سرمایه را از ثروتمندان گرفتند و به فقرا ندادند، بلکه در مقاصد شوم و عیاشی و ریاست و قدرت خود صرف نمودند. همچنین گفتند: مردمِ جاهل از عالِم تبعیت نکنند، و دی...
افراد بشر چه بیماری دارند که راحت نمینشینند، و پیوسته بر سر قدرتطلبی و ریاست و مقام با هم میجنگند؟! ما همینقدر میفهمیم که مُلک دنیا باقی و پابرجا نمیماند و از بین میرود. حضرت امیر المؤمنین علیهالسلام در وقت ریاست و حکومت ظاهری، چه پوشاک و خوراکی داشت؟! حلوایش این بود که خرمای خشک را ریزریز م...
یکی از نقشۀ کفار این است که پسرها و دخترها از پدرها و مادرها جدا شوند، و مردم را از روحانیون جدا و به آنها بدبین کنند، ولو به اینصورت که افرادی را به لباس روحانیت ملبّس کنند تا در مَلأ عام و مجامع عمومی، کارهای خلاف انجام دهند و مردم از روحانیون بیزار شوند....