عکس‌نوشت سه‌شنبه ١۶ اردیبهشت ماه ١٣٩٩
بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان آقا
برای او که شیوۀ معمولش سکوت و کم‌گویی بود،
«نگاه» می‌شد کبوتر نامه‌بر.
به تک‌تک آدم‌هایی که می‌آمدند مسجد، نگاه می‌کرد.
با نگاه سلام می‌داد،
دل‌جویی می‌کرد.
آن‌هایی را که ته صف و یا کُنجی نشسته بودند و چندان به چشم نمی‌آمدند هم می‌دید.
نیازمندها را رصد می‌کرد؛
به اطرافیانش می‌گفت: «آن آقا را می‌بی...
