ج. اعتکاف به نيابت از ميّت صحيح است و صحت آن به نيابت از حى محل تأمل است.

ج. صحيح نيست، چون مسجد جامع شهر نيست.

ج. برگشت و انصراف از اعتکاف در واجب معين و هم‌چنين در غير معين، بعد از تمام شدن دو روز جايز نيست و منظور از دو روز غروب روز دوم است و در صورتى که هنگام نيّت اعتکاف، شرط رجوع داشته است، مى‌تواند هر وقت خواست ـ بنا به تفصيلى که در جواب‌هاى قبلى گذشت ـ از اعتکاف دست بردارد؛ هر چند روز سوم هم باشد.

ج. در فرض سؤال سه کفاره بر او واجب است، کفاره‌ى باطل کردن روزه ماه رمضان، کفاره شکستن نذر و کفاره باطل کردن اعتکاف با جماع.

ج. لازم نيست.

ج. صحيح نيست و مسجد جامع شهر به حساب نمى‌آيد.

ج. با تمام شدن ماه، وظيفه تمام مى‌شود و اعتکاف روز سى‌ام از آخر واجب نيست، اگرچه احوط است.

ج. نمى‌تواند معتکف شود و ثواب اعتکاف هم نمى‌برد.

ج. زمان نيّت اعتکاف اوّل طلوع فجر روز اوّل است و از اوّل شب هم مى‌تواند نيت کند؛ بلکه نيّت از شب موافق احتياط مستحبى است و اگر اعتکافش بيش از سه روز است، از همان وقت نيّت را شروع مى‌کند.

ج. اجازه از فرد اوّل لازم است و در صورتى که او را از آن مکان رانده و وى از آن‌جا اعراض کرده و به جاى ديگر رفته، بنابر اقوى اعتکاف او صحيح است، هم‌چنين اگر به جاى ديگر نرفته؛ ولى مکان منحصر در اين جاى غصب شده نيست که در اين صورت نيز اعتکاف صحيح مى‌باشد؛ اما اگر امکان اعتکاف منحصر در مکان غصب شده باشد و آن فرد نيز از آن مکان اعراض ننموده باشد، اعتکاف باطل است.